Historia szkoły:

     Po odzyskaniu niepodległości 33% ludności polskiej nie umiało czytać i pisać. Tysiące mieszkańców II Rzeczypospolitej było analfabetami.  

     Już w pierwszych miesiącach po odzyskaniu niepodległości opracowano program powszechnej bezpłatnej szkoły dostępnej dla wszystkich dzieci. Dekret o obowiązku szkolnym przewidywał siedmioletni okres nauczania.

Konstytucja marcowa wśród praw obywatelskich umieściła prawo do powszechnego, bezpłatnego nauczania.

    Stopniowo szkoła polska z ujednolicanym programem objęła większość dzieci. Na terenie gminy Rogowo jako pierwsza zaczęła funkcjonować w 1918r. siedmioklasowa szkoła w Rogowie. Potrzeba edukacji społeczeństwa wyzwoliła również taką potrzebę wśród mieszkańców innych wsi. W 1935r. wybudowano pierwszą szkołę w Starym Kobrzyńcu.

     Pierwsza szkoła w Kobrzyńcu została oddana do użytku w 1935r. z inicjatywy Adama Przeradzkiego, właściciela dóbr ziemskich Nowego Kobrzyńca. Budynek szkoły został zbudowany na terenie Starego Kobrzyńca. Ziemię pod szkołę przekazał p. Stanisław Detmer, mieszkaniec Starego Kobrzyńca. Koszty związane z budową obiektu (materiały budowlane, wynagrodzenie murarzy, pracowników, wyposażenie,…) opłacili tutejsi ziemianie – Adam i Janina Przeradzcy.

     Inaugurację nowego roku szkolnego rozpoczęto balem w szkole z udziałem rodziców, fundatorów, zaproszonych gości. Wodzirejem zabawy był p. Tadeusz Ostrowski.

     Na mocy dekretu z 9.02.1919r. o powszechnym obowiązku szkolnym i bezpłatnym nauczaniu utworzono w naszej wsi - czteroklasową szkołę powszechną. Była to szkoła z dwoma oddziałami, tj. oddział dla klasy I – II i III – IV. Uczniowie z klasy III i IV rozpoczynali wspólnie naukę o godzinie 8.00, a uczniowie z klasy I i II uczyli się w godzinach późniejszych.

     Pierwszym kierownikiem i jednocześnie nauczycielem Szkoły Powszechnej w Starym Kobrzyńcu był Antoni Skrzypek z Warszawy. Pracował od 1935r. do 1939r. – do czasu wybuchu II wojny światowej. Przez krótki czas pracował też 19 – letni nauczyciel z Chrostkowa, p. Piskorski.

    Czas wojny zburzył marzenia, plany edukacji ogółu dzieci. Po wybuchu II wojny światowej świat zatrzymał się. Uczniowie Szkoły Powszechnej w Starym Kobrzyńcu w 1939r. uczyli się przez miesiąc. Nauczycielem został młody, 19 – letni Niemiec z Reichu. W ramach germanizacji Polaków uczniowie uczyli się języka niemieckiego. Jesienią 1939r. szkoła została zamknięta. Naukę wznowiono po zakończeniu II wojny światowej, we wrześniu 1945r.

    Sześć lat okupacji, to sześć lat trudów, walki o polskość, niepodległość. Po wojnie kraj podjął nowe wyzwania – odbudowę kraju, dostosowanie się do przemian geopolitycznych, walkę z kryzysem, uruchomienie szkolnictwa. W samym Kobrzyńcu ujawniły się problemy lokalowe. Malutka szkoła nie mogła pomieścić w swoich murach wszystkich uczniów, tym bardziej że, w jednej ławce spotkali się 16 - 17 - latkowie  z 7 – latkami. Sytuacja zmusiła do szukania nowych rozwiązań. Naprzeciw problemom wyszła miejscowa ludność. Zorganizowano naukę w domach prywatnych. Gospodarze udostępnili największe pokoje dzieciom, by mogły się uczyć. Wśród dobrodziejów oświaty należy wymienić:

- p. Helenę i Józefa Detmer,

- p. Helenę i Kazimierza Smolińskich

    Po za tym zaadoptowano Urząd Gminy w Starym Kobrzyńcu (późniejszy dom nauczyciela) dla celów edukacji. Mimo kolejnych miejsc nauki – wszystkie klasy były bardzo liczne, zatłoczone i zróżnicowane pod względem wieku.

    Pierwszym kierownikiem szkoły po wojnie została Janina Brzeska. Wśród kadry pedagogicznej do 1950r. byli:

- Janina Brzeska,

- Eugeniusz Brzeski,

- Edward Borkowski,

- Heliodor Murawski

    Aby podnieść warunki, poziom edukacji rozpoczęto budowę nowej szkoły. Nadzór budowlany sprawował p. Henryk Gencel ze Starorypina. Ziemię pod nową szkołę przekazali: p. Marian i Aniela Ciółkowscy z Nowego Kobrzyńca.

 Obiekt został oddany do użytku 1 września 1962r. z okazji „Osiemnastolecia Polski Ludowej”. Po raz pierwszy szkoła zyskała salę gimnastyczną, boisko sportowe, klasopracownie. (Nowa szkoła została wybudowana na terenie byłego cmentarza cholerycznego w Nowym Kobrzyńcu).

    Pierwszym kierownikiem nowej szkoły został Heliodor Murawski, który sprawował później funkcję dyrektora.

 Po przejściu na emeryturę, w 1988r. dyrektorem szkoły została Barbara Trzcińska. W roku szkolnym 1988/89, grono pedagogiczne stanowili:

• Barbara Trzcińska,
• Irena Dębska
• Elżbieta Motylewska,
• Iwona Śliwińska,
• Jolanta Swieżawska,
• Aurela Sobocińska,
• Maria Rucińska,
• Hilary Trzciński,
• Genowefa Zgórzyńska,
• Heliodor Murawski

    Zgodnie z planem, założeniami MEN – u szkoła ewaluowała, rozwijała się. Z czasem reformy oświaty zmieniały jej status, etapy, jej struktury. Wprowadzono:  

• od 1945r. do 1961r. – siedmioklasową szkołę podstawową,
• od 1961r. do 1999r. – ośmioklasową szkołę podstawową,
• od 1999r. do 2017r. – sześcioklasową szkołę podstawową,
• od 2017r. – ośmioklasową szkołę podstawową.

Od roku szkolnego 2020/2021 dyrektorem szkoły jest Renata Kaczyńska.

Źródło:

• Informacja udzielona przez: Halinę Borkowską (absolwentkę szkoły w Starym Kobrzyńcu), Halinę Antoszewską, Aurelę Sobocińską
• Kroniki szkoły